Wielu opozycjonistów, którzy walczyli o wolną ojczyznę w latach 1944-1989, może obecnie ubiegać się różnego rodzaju odszkodowanie oraz zadośćuczynienia.
Oczywiście w tym przypadku należy udowodnić, iż jest się osobą represjonowaną, w tym przypadku należy uzyskać postanowienie sądu o unieważnieniu orzeczenia kary z lat 1944-1989. Chodzi tutaj oczywiście o unieważnienie wyroków skazujących na opozycjonistach, przykładowo w czasie stanu wojennego czy też w wyniku działań opozycyjnych w stosunku do władzy komunistycznej.
Zadośćuczynienie i odszkodowanie dla represjonowanych
Warto zwrócić uwagę, iż jest wiele grup społecznych poszkodowanych przez aparat państwowy, były to osoby skazane na karę więzienia, dodatkowo mogły zostać na nich nałożone kary, takie jak obowiązkowa dodatkowa służba wojskowa. Z pewnością wyroki sądowe mogły przyczynić się do utraty pracy, problemów ze znalezieniem zatrudnienia po opuszczeniu więzienia. Mogło to również bardzo negatywnie wpłynąć na wysokość emerytury czy renty, dlatego też następstwa tych decyzji mogą być odczuwalne przez wiele osób po dziś dzień.
Ustawa z 23 lutego 1991 roku mówi o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych w latach 1944-1989. Zatem można ubiegać się o odszkodowanie, należy oczywiście zabrać odpowiednie dokumenty, przedstawić je w sądzie, wnioski może składać osoba represjonowana lub też po jej śmierci dzieci, małżonek, czy rodzeństwo. W imieniu osoby represjonowanej może występować także prokurator, Minister Sprawiedliwości, Rzecznik Praw Obywatelskich. Warto pamiętać, iż mogą nam pomóc także działające organizacje zrzeszające osoby represjonowane, mogą być to także osoby, które zostały deportowane przez władze ZSRR lub też zesłane w latach 1936-1956.
Oczywiście odszkodowanie dla represjonowanych może różnić się w zależności od kary, jaką musiała odbyć osoba represjonowana, przykładowo może być to liczba lat spędzonych w więzieniu. Naturalnie jest to decyzja, która wydawana jest indywidualnie, po rozpatrzeniu przez sąd zgodnie z uszczerbkiem, jakiego mogła doznać osoba w wyniku więzienia lub też internowania.
